Η ΑΓΩΝΙΑ ΤΗΣ ΥΣΤΕΡΟΦΗΜΙΑΣ…
Αφορμή για να συντάξω την παρούσα επιστολή στάθηκε ένα άρθρο που έτυχε μέσα
στα πολλά ομολογουμένως απογοητευτικά
άρθρα που διαβάζουμε καθημερινά όσων αφορά για την πορεία της οικονομίας της
χώρας μας. Μιας χώρας που το λιγότερο που μπορώ να πω , είναι ότι σε καμία
περίπτωση δεν της αξίζει να βρίσκεται σε αυτή τη θέση.
Προσοχή ! Η χώρα δεν της αξίζει να
είναι σε αυτή τη θέση , όχι των ανθρώπων που την κατοικούν .
Και συγκεκριμένα η φράση που με ώθησε στο να σας γράψω είναι τούτη :
“Θα συνεχιστεί η απαξίωση επαγγελμάτων
συνδεδεμένων με χειροτεχνίες,
αλλά και με την εξειδικευμένη απασχόληση στην αγροτική οικονομία και την αλιεία” Σύμφωνα με το Ευρωπαϊκό Κέντρο
για την Ανάπτυξη της Επαγγελματικής Κατάρτισης.
(Έρευνα από το Ευρωπαϊκό Κέντρο για την Ανάπτυξη
της Επαγγελματικής Κατάρτισης)
Και σας ρωτώ αφού κανείς δεν
αντιδρά σε τέτοιου είδος έρευνες μα και σε όλο αυτό το καλοστημένο παιχνίδι,
που έχει στήσει τα τελευταία χρόνια αυτό που έχουμε μάθει να λέμε….
Παγκοσμιοποίηση . Χμ ! μακάρι να ξέραμε και τι σημαίνει , κι επειδή πολύ θα σπεύσουν
να λογοκρίνουν , όχι κι εγώ την αυτοκριτική μου κάνω , μόνο που αποφάσισα αυτή
τη φορά να τη δημοσιεύσω γιατί δεν είναι κάτι προσωπικό , άλλωστε έχω μια κρυφή
ελπίδα ότι εάν έστω κι ένας από εσάς που διαβάζεται την επιστολή μου αντιδράσει, είναι ΚΑΤΙ ! ακόμη και αρνητικά ,
γιατί προτού συνεχίσω να καταθέτω την ψυχή μου θέλω να ξεκαθαρίσω κάτι . Δεν σκοπεύω στη
….δημιουργία κάποιας επαναστατικής οργάνωσης ή τέλος πάντων σε έναν αγώνα που
τελικά όλοι για αγώνα έχουμε μάθει να μιλάμε κι αγώνα δεν βλέπουμε γιατί ; γιατί τώρα πια ο
εχθρός είναι απρόσωπος. Άσε που πλέον η έννοια της συνεργασίας έχει εξαλειφτεί
εδώ και χρόνια. Κι αν ακόμα υπάρξει κάπου εκεί δειλά η αίσθηση της ενοποίησης ,
υπάρχει κάτι ακόμα πιο τρομακτικό . Ότι οι πρωτεργάτες αυτών των αγώνων το
κάνουν για ακόμη πιο προσωπικό έως και εγωκεντρικό όφελος, άλλοι για να μπεί
ο…. αγώνας τους σε ένα καλό ομολογουμένως βιογραφικό κι έτσι διεκδικώντας μελλοντικά
μια πολλά υποσχόμενη θέση και κάποιοι άλλοι επειδή δεν έχουν κάτι που να τους …..λείπει(υλικά
πάντα!) έχουν την ‘κρυφή’ ελπίδα να τους γράψει κι αυτούς κάποια στιγμή η ιστορία
. Υπερβολικό; κι όμως την ιστορία κάποτε την έγραφαν τα γεγονότα , τώρα την
ιστορία την γράφει απλώς ο άνθρωπος. Χωρίς απαραιτήτως να υπάρχει γεγονός.
Αλήθεια ; μη μου πείτε πως δεν θα το
έχετε παρατηρήσει ανοίγοντας τον δέκτη της τηλεόρασης , ξεφυλλίζοντας μια εφημερίδα
,ανοίγοντας το ραδιόφωνο , ακόμη και σε μία έξοδο το βράδυ θέλοντας να
παρακολουθήσετε ένα ψυχαγωγικό γεγονός.
Άνθρωποι
βρίσκοντας σε θέση που μπορούν να επηρεάσουν την κρίση του κοινού , έχοντας το χάρισμα του λόγου και τη δύναμη της
προβολής , να τους βλέπεις να
αγωνιούν να μπουν σε αυτό που κάποτε έλεγαν, τον…. Ρου της ιστορίας !
Ναι κι αυτό η ιστορία μας το δίδαξε . Ονομάζεται υστεροφημία . Και καλά τότε είχαν
και κάποιο λόγω , τώρα όμως στην σημερινή εποχή ; και πόσοι από εμάς όλους
έχουμε το δικαίωμα ή μάλλον καλύτερα το θράσος να αναζητάμε να μπούμε στην
ιστορία ως κάτι το μεγαλειώδες ως κάτι ξεχωριστό ; Δίχως να ονειρευτούμε, να
ελπίσουμε. Δίχως να ματώσουμε ;
Μα ΈΛΕΟΣ !!! Το να διψάς να μείνεις
στην ιστορία , είναι αντιληπτό μα πόσα αποθέματα να έχει κι εκείνη για να
ξεδιψάσει τόσο κόσμο ; Άλλωστε ποιος μας είπε ότι όσοι μπορέσουν και μπουν σε
αυτό το…. Μαγικό κουτάκι μετά παύουν να είναι άνθρωποι ; παύουν να υπάρχουν με
τα λάθη τους , τα πάθη τους και τα όνειρά τους . Η Ιστορία μας διδάσκει για να μην κάνουμε τα ίδια λάθη. Δεν μας σώζει
από την δική μας .
Ξέρω ίσως να υπήρξα κουραστική με τις τόσες πολλές ερωτήσεις μου, βέβαια θα
μου πείτε ποιος άραγε θα μπορούσε να τις απαντήσει . Μα διαβάζοντας την
συγκεκριμένη έρευνα μου γεννάται μια απορία και θεωρώ πολύ εύλογα . Αυτοί που
θέλησαν να μας ενημερώσουν για τα επαγγέλματα του μέλλοντος ,συνεπώς είναι
μελλοντολόγοι . Εκτός κι αν μας επιβάλλουν
να το ακολουθήσουμε , έτσι με κλειστά τα μάτια δίχως εμείς να
αποφασίσουμε πραγματικά για το τι θέλουμε να κάνουμε . Θυμάμαι κάποτε έλεγαν να
κάνεις τη δουλεία που θες , που σ ευχαριστεί μόνο τότε θα πετύχεις . Τώρα σου
λένε κάνε αυτό που θες μα εάν ασχοληθείς
για παράδειγμα με τη χειροτεχνία , θα απαξιώ
και να ασχοληθώ μαζί σου .
Γι αυτό και στο συγκεκριμένο σημείο θα ήθελα να ενημερώσω όλους τους
απανταχού καλλιτέχνες – χειροτέχνες , πλέον να είστε έτοιμοι ότι από εδώ και
πέρα θα συναντάτε μόνο απαξίωση. Κι εκεί που κατέτρεχε κάθε καλλιτέχνη η
κατάρα της φτώχειας και της επιβίωσης, τώρα θα πρέπει να μάθει να το κρύβει και
καλά, γιατί εκτός από όλα αυτά είναι πολύ πιθανόν στο μέλλον να συναντήσει την απαξίωση μη σας πω ακόμη και το
χλευασμό γι αυτό που κάνει. Που πόνεσε και πονάει καθημερινά από τις
κακουχίες που αντιμετωπίζει γιατί έκανε το λάθος να ακολουθήσει τη καρδιά του,
τα όνειρά του, το λόγω της ύπαρξής του. Κι εκεί ακριβώς είναι που θα πρέπει
πλέον ο καθείς που ασχολείται με την χειροτεχνία να μπει στο δίλλημα και να
σκεφτεί τελικά είμαι ευτυχής και τυχερός που βρήκα αυτό που είμαι ή που
τουλάχιστον θα με βοηθήσει να φτάσω προς την ολοκλήρωση μου ως άνθρωπος μέσα
από αυτό που αγαπώ; ή να προσπαθήσω να
το κρύψω καλά; Άραγε προς τι αυτή η
απαξίωση ; γιατί να βρίσκομαι στο περιθώριο;
Είναι τόσο κακό να έχω αυτό που με κάνει να διαφέρω από τα άλλα ζώντα
αυτού του κόσμου ; Όνειρα-Ψυχή-Σκέψη
;
Από πότε και ποιος μπορεί να προκαθορίσει το μέλλον ; γιατί εάν είναι έτσι
θα επανέλθω σε αυτά που έλεγα στην πρώτη μου παράγραφο . Ε! εσείς! που
διεκδικείται μια θέση στον κόσμο του Σούπερ ήρωα μην προσπαθείτε άλλο . Γιατί το
να αγωνιστείς για κάτι το οποίο είναι βέβαιο ότι δεν μπορείς να το αποτρέψεις,
αν μη τι άλλο είναι μάταιο. Γιατί απλούστατα είσαι κι εσύ ενταγμένος σε αυτόν
τον τόσο <όμορφα> πλασμένο
κόσμο , που το μόνο που θα πρέπει να ‘σκεφτείς’ και να ‘αποφασίσεις’(αν
μπορείς), είναι να κάνεις μια δουλεία την οποία θα σου υποδείξω εγώ. Να ζήσεις κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες τις οποίες
επίσης και θα σου επιβάλλω. Και τέλος πάντων θα είσαι υποχρεωμένος να ζήσεις
όπως ακριβώς σου έγραψαν τη δική σου <ιστορία> , με μία μικρή
λεπτομέρεια, έγραψαν και σχεδίασαν για εσένα με απόντα εσένα .
Μπορεί πολλοί όλα αυτά να σπεύσουν να τα
μετονομάσουν ως… Δον κιχωτικοί συνειρμοί .
Μα ναι δε λέω όμορφη <η κουκούλα> της εξέλιξης και της προόδου,
ακριβή και καλοφτιαγμένη και σίγουρα όποιος αποφασίσει να βάλει αυτό ‘το
σκουφάκι’ της ελευθερίας να το βάλει, μα
ότι έχει κανείς πρέπει να ξέρει να το χειρίζεται, φέροντας την απόλυτη ευθύνη
αυτού.
Έχουμε καταντήσει σαν ένα απέραντο στρουμφοχωρίο . Όχι δεν έχω κάτι με τα
κατά τα άλλα συμπαθέστατα μπλε ανθρωπάκια που κάποτε μεγάλωσα κι εγώ μαζί τους
, μα τουλάχιστον δεν θα έχετε παρατηρήσει ότι εκείνα ήταν ανέμελα και
χαρούμενα; ίσως γιατί ζούσαν όλοι μαζί-
ενωμένοι, ο ένας για τον άλλο.
Και θα συνεχίσω να σας ρωτώ,
ζητώντας να μου απαντήσετε με πάσα ειλικρίνεια
, τι είναι Ελλάδα ; Αναρωτήθηκε κανείς ; Τι είναι αυτό που την κάνει τόσο
ξεχωριστή ; Όσοι τουλάχιστον γνωρίζουν από ιστορία, που συναντάμε τη χώρα μας ;
Που έχει δώσει τα φώτα της ; Για ποιο
λόγο επισκέπτονται τη χώρα μας ; Κι αν ακόμα κανείς δεν γνωρίζει , τουλάχιστον
δεν αναρωτήθηκε γιατί να συνεχίζουν να την αποκαλούν <<Κοιτίδα του Πολιτισμού >>
; Τι είναι αυτό που θα την κρατά ψηλά
και θα συνεχίζει να υπάρχει στην ιστορία , έχοντας το σεβασμό όλων για την
προσφορά της . Όταν θα νοιώθουμε ότι βουλιάζουμε , από πού θα προσπαθούμε να
πιανόμαστε για να συνεχίσουμε ; τι θα είναι αυτό που τουλάχιστον για εκείνες
και μόνο τις στιγμές θα θυμόμαστε γιατί πρέπει να είμαστε υπερήφανοι ; ασχέτου
εάν μετά το πετάμε στο χρονοντούλαπο σαν κάτι ξεπερασμένο και απαξιωτικό
.
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ! Πότε θα μπορέσουμε να συνειδητοποιήσουμε
ότι Έλληνας και Πολιτισμός(τέχνες- παράδοση-
ιστορία ), δεν δύναται να μην υπάρχουν μαζί !
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ! Πότε θα μπορέσουμε να αποδεχθούμε ότι η Ελλάδα εάν υπάρχει
ακόμα και το μόνο σίγουρο είναι ότι θα υπάρχει για πάντα , δεν είναι για κανένα
λόγω παρά για την ιστορία της και τον
πολιτισμό της . Που την συναντάμε κάθε φορά σε κάθε γωνιά αυτού του πλανήτη .
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ! Πότε θα αντιληφθούμε ότι υπάρχει μια συνειδητή προσπάθεια να σβήσουν
από την συνείδηση πρώτα του Έλληνα και έπειτα όλων των άλλων , την έννοια του
πολιτισμού , των τεχνών και των παραδόσεών μας .
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ! Γιατί μέσα από έρευνες να διαπιστώνεται η απαξίωση των
χειροτεχνιών ; και να μην υπάρχει η επιβράβευση και η στήριξη σε όσους ασχολούνται με αυτό ;
Ναι είμαι κι εγώ μια νέα καλλιτέχνης που μεγάλωσα και έζησα σε ένα
κατεξοχήν καλλιτεχνικό περιβάλλον , λέτε να λέω όλα αυτά μόνο και μόνο από
προσωπικό όφελος ; ΟΧΙ ! τον πρώτο κανόνα που διδάχτηκα από μικρή είναι ότι
όλους τους καλλιτέχνες τους κυνηγά στην
ουσία μία κατάρα. Της εξαθλίωσης, της απομόνωσης μα κυρίως της επίπονης προσπάθειας προς την
ολοκλήρωση των έργων τους , είτε για πρακτικούς είτε για ψυχικούς λόγους . Μα
το κυριότερο στην λαχτάρα της αναγνώρισής των…. ‘Παιδιών’ τους . Αν και
δυστυχώς έχουμε μάθει να αναγνωρίζουμε κάτι όταν δεν υπάρχει.
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ! Ακόμη δεν βρήκες τον εαυτό σου ; τι περιμένεις ; δεν θέλει
μεγάλη προσπάθεια , απλά άκου! Κλείσε τα μάτια και προσπάθησε να ακούσεις
.Εκείνο ξέρει! Κάποτε δεν ήξεραν κι όμως όχι απλά έμαθαν αλλά δημιούργησαν
μεγαλουργήματα κάτι για το οποίο εμείς το μόνο που κάνουμε είναι να τα
απαξιώνουμε .
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ! Πότε θα μπορέσουμε να καταλάβουμε ότι μόνο απαξιωτικό δεν είναι να
μπορούμε να ακούμε αυτό που είναι ο καθένας μέσα του ; Γιατί τόσος φόβος ; Γιατί
τόση άρνηση ; Πριν καν το γευθούμε ;
Κλείνοντας ύστερα από αυτό το κρεσέντο συναισθημάτων . Το μόνο σίγουρο
είναι ότι έχουμε πολλά ακόμη να ακούσουμε , να πούμε , να ζήσουμε. Μα και ποιος
δεν θα συμφωνήσει ότι τελικά αυτό είναι το θαύμα της ζωής… Γι αυτό και σας το εύχομαι!
Κάποτε ο Πλάτων
είχε πει :
Οι μεγάλοι άνθρωποι μιλούν για ιδέες…..
Οι μεσαίοι άνθρωποι μιλούν για γεγονότα…..
Οι μικροί άνθρωποι μιλούν για τους άλλους…..
Και ξέρετε τι συνειδητοποιώ;
Είδες τελικά τι μπορεί να κάνει ο άνθρωπος ; από μικροί να γίνουν μεγάλοι κι έπειτα
μοναδικοί! Άρα μήπως αυτό που πρέπει είναι καθείς από εμάς να ανακαλύψει αυτό
το….. μεγάλο.
Γιατί… ΥΠΑΡΧΕΙΣ
ΆΡΑ..ΥΠΑΡΧΕΙ.!!!
ΥΓ: Ευχαριστώ τον άνθρωπο γιατί χωρίς αυτόν
δεν θα υπήρχα κι εγώ , δεν θα χαιρόμουν, δεν θα συγκινιόμουν , δεν θα ήλπιζα
και όχι δεν είμαι της άποψης ότι η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία γιατί απλά
τίποτα δεν πεθαίνει από τη στιγμή που υπάρχει, που έχει ψυχή .Τα πάντα και για
πάντα θα υπάρχουν απλά εμείς είμαστε εδώ για να τα ανακαλύψουμε!
Ευαγγελία Ανδρέου.
No comments:
Post a Comment