Linkshttps://www.facebook.com/groups/1230973066922364/

Friday, June 17, 2016

...πολιτισμός πηγή δυστυχίας...



Πολιτισμός πηγή δυστυχίας. Δεν είναι μια διαπίστωση της στιγμής αλλά ένα από τα βιβλία που επηρέασαν τη σύγχρονη σκέψη από τον Ζίγκμουντ Φρόιντ το 1929. Ένα εξαιρετικό βιβλίο όπου ο Φρόιντ ισχυρίζεται  ότι είναι αδύνατη η συμφιλίωση ανάμεσα στην ανθρώπινη φύση και τον πολιτισμό, διότι αντίτιμο για κάθε πολιτισμό, ακόμα και για τον πιο προηγμένο, είναι το αίσθημα ενοχής που δημιουργείται στον άνθρωπο από την ανάσχεση των ενστικτωδών ορμών και της έμφυτης επιθετικότητάς του. Ως αποτέλεσμα είναι αδύνατη η κατάκτηση της ευτυχίας. 
Το πιο δυσάρεστο όμως απ όλα είναι ότι αυτή η διαπίστωση μοιάζει τόσο επίκαιρη λες και προσπάθησε κανείς να βάλει ένα τίτλο στην κοινωνία που ζούμε. Κι ενώ παρόλο που ο ίδιος ο Φρόιντ  σημειώνει πως ακόμη και μέσα από αυτό το αίσθημα της διάλυσης μπορεί να υπάρξουν διαφορετικές ψυχολογικές υγιείς καταστάσεις όπως για παράδειγμα η αγάπη, όπου τα σύνορα μεταξύ του εγώ και του αντικειμένου χάνονται, θαμπώνουν, ή διαλύονται. 
Κάπου εδώ επανερχόμαστε στο σήμερα για να αναρωτηθούμε κατά πόσο υπάρχει ακόμη αυτό το συναίσθημα ή καλύτερα κατά πόσο έχει αφομοιωθεί και η ίδια στον πολιτισμό. Μια λέξη που συχνά όλοι μας μπορεί να την λέμε μα πόσοι από εμάς μπορούμε πραγματικά να την εκπροσωπήσουμε αντάξια;
Από την άλλη πόσοι δεν κάλυψαν τις αδυναμίες τους, τα ψεύδη, την δυστυχίας τους στο ωραίο και εντυπωσιακό περίβλημα του πολιτισμού; Έχοντας μάλιστα την αμέριστη συμπαράστασή μας ενώ γνωρίζουμε υποσυνείδητα και σιωπηρά του εαυτού μας, ότι για να υπάρξει πολιτισμός πρέπει πάνω απ όλα να υπάρξει παιδεία, «υγιείς άνθρωποι» κάτι που ας μην κρυβόμαστε δεν υπήρξε ποτέ! Μια σκληρή και απαισιόδοξη διαπίστωση μα εάν επιτέλους όλοι την αποδεχτούμε ίσως μπορέσουμε τελικά να ξεκινήσουμε από κάπου. Κυρίως όλοι αυτοί που αυτοαποκαλούνται ειδήμονες του Πολιτισμού και χρησιμοποιούν σε κάθε τους χυδαιολογία και ναρκισσισμό τους  την λέξη Πολιτισμός. Απαλλάσσοντας έτσι αυτόματα τον εαυτό τους από τους αποκλειστικά υπεύθυνους της τωρινής μας δυστυχίας. Σίγουρα κανείς θα μπορούσε να πεί ότι ο άνθρωπος είναι ελεύθερος και αποκλειστικά υπεύθυνος για τις επιλογές και για τη ζωή του. Κί όμως πόσο αλήθεια ελεύθερος μπορεί να είναι κάποιος όταν βρίσκεται να ταλαντεύεται στο καλό και το κακό, στην αγάπη και το μίσος, όταν υπάρχει μια αγιάτρευτη κακία μέσα στις καρδιές των ανθρώπων.  Όπως πολύ χαρακτηριστικά αναφέρει  ο Φρόιντ για τη ζωή και τον πολιτισμό, που γεννιούνται και αναπτύσσονται μέσα από την αιώνια πάλη μεταξύ αυτών των δύο διαπροσωπικών δυνάμεων αγάπης και μίσους.

Μια αιώνια πάλη δίχως αποτέλεσμα μα… με ανεπτυγμένο πολιτισμό.

                                                                                                   Ευαγγελία Ανδρέου.

1 comment:

  1. πολλη ορεοσας! η αγαπη ειναι δηνατοτερη του μησου Εβεληνι αρχησα να το καταλαβο αλλα ετση εστανομεεεεεεεεεε

    ReplyDelete