Γνώση ή Ευτυχία ;

Γνώση ή ευτυχία; Τι είναι αυτό που θα προτιμούσες καλύτερα; Να γνωρίζεις κι ας σημαίνει  ότι θα πονέσει; Ή να βρίσκεσαι στην άγνοια κι έτσι να παραμένεις ευτυχισμένος; Το προπατορικό αμάρτημα μας έμαθε ότι η γνώση πονάει και τιμωρεί, είναι όμως και το ιδανικό; Εγώ θα  τολμούσα να πω ότι ίσως να είναι η αρχή όχι όμως και το αποτέλεσμα. Συνηθίζουμε να αντιλαμβανόμαστε την ιστορία του Αδάμ και της Εύας ως μια μεμονωμένη που έζησαν, τόλμησαν, έμαθαν και τιμωρήθηκαν γι αυτό, και κάπου εκεί να γράφεται το τέλος, ίσως όμως και να μην είναι έτσι. Γιατί τίποτα ακόμη δεν τελείωσε, ήρθαν κι όταν έμαθαν απλά συνέχισαν να διαδώσουν την γνώση τους, φτάνοντας σε εμάς που συνεχίζουμε να αναζητάμε τον παράδεισο μας μέσα από την γνώση, την εμπειρία και να αναρωτιόμαστε συνεχώς για καθετί που μας απασχολεί. Λέτε η αναζήτηση της γνώσης να μας διώχνει από το δικαίωμα της ευτυχίας; Ο Κλεόβουλος ο Ρόδιος έλεγε ότι η Αρχή της σοφίας είναι η γνώση της άγνοιας .Και στο κάτω κάτω γιατί να μην μπορεί να με κάνει ευτυχισμένη η γνώση, άλλωστε το πιο σημαντικό είναι να είσαι απλά ευτυχισμένος ή τουλάχιστον να ξέρω γιατί είμαι; όταν είμαι; Άλλωστε εάν δεν μάθουμε μέσα από την γνώση να ξεχωρίζουμε το καλό απο το κακό πως θα ξέρουμε τη πάει να πει ευτυχία;

 Όταν ερχόμαστε στον κόσμο «μωρά» ακόμη δίχως γνώση δίχως αμαρτήματα είμαστε ευτυχείς είναι όμως έτσι; Ή μάλλον καλύτερα ο άνθρωπος αποκτά την εσωτερική γνώση που τον οδηγεί στην ευτυχία με βάση τις γνώσεις που αποκτά από την καθημερινή τριβή;

Κι επειδή σίγουρα είναι πολύ σημαντικό αλλά και μεγάλο θέμα και ούσα αδαείς μα να συνεχίζω να μαθαίνω,  θα παραμείνω σε αυτό που είχε πει ο Φίλιπ Στάνχοπ, βρετανός συγγραφέας και πολιτικός : Αν δεν φυτέψουμε το δέντρο της γνώσης όταν είμαστε νέοι, δεν θα μας δώσει τον ίσκιο του όταν θα έχουμε γεράσει.

                                                                                     Ευαγγελία Ανδρέου.