Linkshttps://www.facebook.com/groups/1230973066922364/

Tuesday, June 20, 2017

Η σιωπή των αμνοεριφίων




          Γνωρίζω ότι δεν σας έχω συνηθίσει σε αναρτήσεις με πολιτικό περιεχόμενο, μα δεν ξέρω πως ή μάλλον ξέρω γιατί μπαίνω για πρώτη φορά στη φάση να σας γράψω αυτή την έξαλλη και απεγνωσμένη μου ανάρτηση...Γιατί για μένα έχουν ξεπεραστεί προ πολλού οι αντοχές μου! Παρακολουθούμε όλο αυτό τον καιρό το θέατρο του παραλόγου, κάποιοι αντιδρούν κατα καιρούς μα χωρίς κανένα αποτέλεσμα! Νιώθω σα να παίζουμε σε ένα θεατρικό έργο με κακή σκηνοθεσία ενω το θέμα του είναι τόσο ανατριχιαστικό, με τίτλο "η σιωπή των αμνοεριφίων", που στο τέλος της παράστασης όσο και να φωνάξουμε, όσα κι αν αντέξουμε θα καταλήξουμε κρεμασμένοι στα τσιγκέλια του συμφέροντος και του μίσους.
Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν μπορούσα να φανταστώ ότι μπορεί να φτάσει η πολιτική σε αυτή την ανώμαλη θα την χαρακτήριζα κατάσταση, ζούμε εδώ και καιρό έναν ιδιόμορφο δημοκρατικό φασισμό που εγώ τουλάχιστον πρώτη φορά συνάντησα. Ποτέ μου δεν ασχολήθηκα με τα πολιτικά δρώμενα γιατί πίστευα ότι άσχετα με τα αρνητικά ή  τα θετικά που ζούσαμε και παρακολουθούσαμε κατα καιρούς, σημασία για μένα είχε η κοινωνική ασφάλεια,η ηρεμία και η δημιουργικότητα! Καθείς έχει το δικαίωμα να πιστεύει όπου τον ίδιο αντιπροσωπεύει αρκεί αυτό να μην φτάνει στα όρια του φασισμού ή να έχει αρνητικό αποτέλεσμα στο γενικό καλό της κοινωνίας μας. Τώρα πια όμως νιώθω προσωπικά να απειλούμαι απο την αμάθεια, τον φασισμό και την υποκρισία και δεν ξέρω για εσάς μα προσωπικά δεν μπορώ  πλέον να το αντέξω!
Βρίσκομαι απο την πλευρά των ανθρώπων που ποτέ δεν επένδυσαν σε μια συγκεκριμένη πολιτική δύναμη, ούτε και ποτέ περίμενα ή περιμένω απο κανέναν τίποτα!Είμαι απο εκείνους που δεν έχω τίποτα να χάσω ή να κερδίσω, γιατί πολύ απλά δεν ελπίζω σε τίποτα παρα μόνο στην προσφορά,την αγάπη, την δημιουργία!και όλα αυτά το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν θα τα υποστήριζε ποτέ κάποια πολιτική δύναμη παρά μόνο κάθε ανώνυμος ήρωας της ίδιας της ζωής.Ξέρω μπορεί για πολλούς να τα θεωρήσετε ρομαντικές σκέψεις ή ουτοπικές απόψεις μα ένα είναι σίγουρο ότι είναι τα μόνα που δεν μπορεί κανείς να μας εμποδίσει. Δεν μπορώ όμως να μην φωνάξω ότι είναι τραγικοί και επικίνδυνοι κάτι πρέπει να κάνουμε όλοι μαζί παραμερίζοντας το προσωπικό μας συμφέρον. ΝΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΟΥΜΕ ! Ας ενωθούμε όλοι και ας πράξουμε ουσιαστικά, ειρηνικά και χτυπώντας την απειλή στην ρίζα! Δεν σας μιλώ κομματικά, μα ανθρώπινα!
              Είμαι ένας άνθρωπος που μεγάλωσα (όπως όλοι μας φυσικά) με αρχές, αξίες και κυρίως με το αίσθημα της προσφοράς και της δημιουργικότητας! Έμαθα να αγωνίζομαι με νύχια και με δόντια για τη ζωή μου μα πάνω απ όλα για την αξιοπρέπειά μου! και δεν μπορώ τώρα να αφήσω κανέναν να την απειλήσει! Γιατί έτσι νιώθω ότι έχει αρχίσει να δρά τόσο ο φασισμός που απειλεί πλέον και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, τις ζωές μας! Το ξέρω ότι κι εσείς το βλέπετε και πολλοί θα νιώθετε όπως κι εγώ γι αυτό και αποφάσισα να αναρτήσω το συγκεκριμένο κείμενο! Προς Θεού... μην θεωρήσετε την ανάρτησή μου κομματική, ποτέ δεν ασχολήθηκα και δεν θα έκρινα ποτέ τις κομματικές πεποιθήσεις μα σας μιλώ για ζωή και για την υποχρέωση που έχουμε όλοι απέναντι της, κυρίως όμως στον εαυτό μας, να μην αφήνουμε την τύχη της ζωής μας στους άλλους όταν εκείνοι δεν μπορούν να την σεβαστούν!Απο τη μία είμαι υπέρ της άποψης περί αντίδρασης και ξεσηκωμού, να φωνάξουμε ναι! Μα έχω αρχίσεί να νιώθω ότι όσο και να ενωθούμε και να φωνάξουμε, είναι κάτι σαν "φωνή εν τη ερήμω". Ποιός θα μας ακούσει; Ποιός θα νιώσει; Ποιός θα καταλάβει και έστω και αργά θα κατεβάσει το κεφάλι απο ενοχή και ντροπή;Κανείς! απλά θα είμαστε άλλο ένα καλογραμμένο άρθρο στα πρωτοσέλιδα διαφόρων εντύπων ή εκπομπών, απλά θα είναι άλλη μια επανάληψη της ιστορίας μας. Όχι δεν θέλω να την επαναλάβω μα να την αλλάξω! Αυτό θέλω και αυτό καλώ όλους σας! Να αλλάξουμε την ιστορία, τον τρόπο που θα κοιτάμε μπροστά.
Φυσικά δεν θα επιβάλλω σε κανέναν τον τρόπο σκέψης μα ένα μόνο πιστεύω ότι ίσως την πραγματική απάντηση σε όλα αυτά, τη λύση,  θα την βρούμε μόνο με το να κοιτάξουμε δίπλα μας, ο ενάς τον άλλο, μέσα μας και κυρίως δίχως να λησμονούμε!



                                                                                                  Ευαγγελία Ανδρέου.

1 comment:

  1. Ποιος είδε κράτος λιγοστό σ' όλη τη γη μοναδικό, εκατό να εξοδεύει και πενήντα να μαζεύει; Να τρέφει όλους τους αργούς, Να 'χει επτά Πρωθυπουργούς, ταμείο δίχως χρήματα και δόξης τόσα μνήματα; Να 'χει κλητήρες για φρουρά και να σε κλέβουν φανερά, κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε τον κλέφτη να γυρεύουνε;

    Κλέφτες φτωχοί και άρχοντες με άμαξες και άτια, κλέφτες χωρίς μια πήχη γη και κλέφτες με παλάτια, ο ένας κλέβει όρνιθες και σκάφες για ψωμί ο άλλος το έθνος σύσσωμο για πλούτη και τιμή. Όλα σ' αυτή τη γη μασκαρευτήκαν ονείρατα, ελπίδες και σκοποί, οι μούρες μας μουτσούνες εγινήκαν δεν ξέρομε τι λέγεται ντροπή.

    Ο Έλληνας δυο δίκαια ασκεί πανελευθέρως, συνέρχεσθαί τε και ουρείν εις όποιο θέλει μέρος. Χαρά στους χασομέρηδες! χαρά στους αρλεκίνους! σκλάβος ξανάσκυψε ο ρωμιός και δασκαλοκρατιέται. Γι' αυτό το κράτος, που τιμά τα ξέστρωτα γαϊδούρια, σικτίρ στα χρόνια τα παλιά, σικτίρ και στα καινούργια!

    Και των σοφών οι λόγοι θαρρώ πως είναι ψώρα, πιστός εις ό,τι λέγει κανένας δεν εφάνη... αυτός ο πλάνος κόσμος και πάντοτε και τώρα, δεν κάνει ό,τι λέγει, δεν λέγει ό,τι κάνει. Σουλούπι, μπόι, μικρομεσαίο, ύφος του γόη, ψευτομοιραίο.

    Λίγο κατσούφης, λίγο γκρινιάρης, λίγο μαγκούφης, λίγο μουρντάρης. Σπαθί αντίληψη, μυαλό ξεφτέρι, κάτι μισόμαθε κι όλα τα ξέρει. Κι από προσπάππου κι από παππού συγχρόνως μπούφος και αλεπού. Και ψωμοτύρι και για καφέ το «δε βαριέσαι» κι «ωχ αδερφέ».

    Ωσάν πολίτης, σκυφτός ραγιάς σαν πιάσει πόστο: δερβέναγας. Θέλει ακόμα –κι αυτό είναι ωραίο– να παριστάνει τον ευρωπαίο. Στα δυο φορώντας τα πόδια που 'χει στο 'να λουστρίνι, στ' άλλο τσαρούχι.

    Δυστυχία σου, Ελλάς, με τα τέκνα που γεννάς!

    Ω Ελλάς, ηρώων χώρα τι γαϊδάρους βγάζεις τώρα;

    Γ.Σουρης.....1902.....!!!!!

    ReplyDelete