Η απλότητα είναι η μεγαλοπρέπεια της ταπεινότητας

簡約是謙遜的偉大

Όσες φορές κι αν μείναμε εκστασιασμένοι μπροστά σ ένα έργο τέχνης τι είναι αυτό που τελικά το κάνει μοναδικό; Όπως και η ζωή μας άλλωστε…
Σταθείτε μπροστά από ένα πίνακα, ακούστε το αγαπημένο σας κομμάτι, παρακολουθήστε μια ταινία, κοιτάξτε μια φωτογραφία, διαβάστε το αγαπημένο σας ποίημα ή ένα συγγραφικό κείμενο και προσπαθήστε μέσα από τα συναισθήματα που σας βγάζουν να δώσετε έναν ορισμό, μια δικαιολογία. Γιατί σας συγκινεί; Γιατί σας χαροποιεί; Γιατί το απεχθάνεστε; Γιατί το θαυμάζετε άραγε; Σημασία δεν έχει η διαφορετικότητα του συναισθήματος μα η γέννηση του. Γιατί άραγε ένα έργο τέχνης να σε γεμίζει με τόση μαγεία; Που να κρύβετε άραγε η δύναμή του; Στον καλλιτέχνη; Στη στιγμή; Στο θεατή; Ή μήπως σε ότι μας περιβάλλει;
Γιατί  στο άκουσμα μια μουσικής να είναι σα να νιώθουμε ένα αεράκι να διαπερνά την ακοή μας;
Γιατί στο κοίταγμα ενός έργου τέχνης, ότι κι αν είναι αυτό, από μια φωτογραφία και μια ταινία έως ένα πίνακα  ζωγραφικής να είναι σα να αντικρίζουμε το φώς, όχι αυτό που μας τυφλώνει αλλά αυτό που μας ταξιδεύει;
Γιατί διαβάζοντας ένα ποίημα ή γενικότερα ένα κείμενο να είναι σα να αισθανόμαστε ένα άγγιγμα τόσο οικείο;
Γιατί μπρός την απλότητα να απαντάμε με τη σιωπή;
Κι όμως, όσο και να μην μπορούμε να δώσουμε μια πειστική αιτιολογία, είναι η απλότητα που μας αγγίζει, είναι ο χρόνος που μας δίνει το φως, είναι η ταπεινότητα που δίνει τη χάρη. Είμαστε όλοι εμείς μαζί μα και ο καθείς χώρια που δίνουμε πνοή, εικόνα, ήχο.
Ο Ευριπίδης είχε πει: Η αλήθεια είναι απλή και ο λόγος της ακόμα πιο απλός.
Εγώ θα συμπλήρωνα ότι η απλότητα είναι η μεγαλοπρέπεια της ταπεινότητας. Δεν είναι ο καλλιτέχνης που μας το προσφέρει, είμαστε όλοι εμείς που του δίνουμε αυτή τη μεγαλοπρέπεια. Είναι ο μεγάλος μας σύμμαχος, ο χρόνος που μας δίνει τη δυνατότητα να το ανακαλύψουμε. Κι εκεί μέσα στη μαγεία της απλότητας είναι που ανακαλύπτουμε την αλήθεια. Την αλήθεια της τέχνης, της ζωής, της ύπαρξής μας.

Ευαγγελία Ανδρέου.