“ via combusta”

                     

                         Κι ενώ οι παγκόσμιες ημέρες διαδέχονται η μία την άλλη,  παρόλο που δεν τις ενστερνίζομαι δεν θα μπορούσα να μην σταθώ σε μία. Στην ημέρα Παγκόσμιας Ποίησης κι αυτό γιατί δεν θα μπορούσα να μην μιλήσω για έναν από τους σημαντικότερους ποιητές της εποχής μας, τον Αλέξη Ντάσιο που νιώθω μεγάλη τιμή που μου εμπιστεύεται τα έργα του κάθε φορά προς ανάρτηση.Γι αυτό και σ αυτό το σημείο θα ήθελα να τον ευχαριστήσω δημοσίως για την μεγάλη τιμή που μου κάνει με την εμπιστοσύνη του.

                        Σας παρουσιάζω λοιπόν ένα ακόμη ποίημα του με μεγάλη χαρά. Και λέω χαρά γιατί ειλικρινά μέσα σε μια εποχή που όλα φθίνουν , κάπου εκεί ανάμεσά μας υπάρχουν κάποιες προσωπικότητες που μας γεμίζουν αισιοδοξία, γιατί ας μην ξεχνάμε φίλες και φίλοι ότι η ουσία της ζωής και η πραγματικές αξίες δεν χάνονται ότι και να γίνει!

Απολαύστε το!

Ποιητική συλλογή: «τα γάγγλια του παρασυμπαθητικού συστήματος»

  Τίτλος: “ via combusta”

Θνητός αυτός που διάλεξε

Στο φώς της να πεθάνει

Και εν ζωή λησμόνησε

Στο βιός του το αγκωνάρι

Η καρδιά του απύθμενη πόρτα

Ορίζει το μέτρο της εξέλιξης

Το κορμί μου ,οριζόντια πρόκα

Μανταλώνει τα όσα προξένησες

Σκέφτομαι εκείνα που χάσαμε

Μέσα στης αγάπης την παράνοια

Τα όνειρά μας θάψαμε

Κι υποκριθήκαμε άνοια

Σεισμός , μικρός μα εύσχημος

Εξάπτει, αισθήματα, παιδεία

Διαβαίνει ,αναγκαστικά πρόθυμος

Καίει τα αμετάβατα πεδία

Όταν στη βία με εναπόθεσες

Απήυθυνα σεμνό χαιρετισμό

« τόσο δεν εκόπιασες

Να πράξεις το καλό

Με έσπρωξες ,με γκρέμνησες

Σε όνομαστική φοβία

Ωμές τις σάρκες γεύονται

Μόνο τα άγρια θηρία "

ντάσιος αλέξιος