Καθημερινά αντικρίζουμε εικόνες με παιδιά που πεινάνε ,που τα εκμεταλλεύονται, που σκοτώνονται πριν καν προλάβουν να ζήσουν. Πριν καν κατανοήσουν από μόνα τους πόσο άδικη κοινωνία έχουμε δημιουργήσει. Εμείς έχουμε την πολυτέλεια να μπορούμε σε κάθε δύσκολη στιγμή να λέμε αυτό το περιβόητο ΓΙΑΤΙ; Αυτά τα παιδιά όμως δεν έχουν καν αυτή την επιλογή.
Έρχονται και φεύγουν τόσο γρήγορα, τόσο μάταια. Κι όλα αυτά γιατί εμείς τολμάμε να μιλάμε για Πολιτισμό. Και ακόμα δεν έχουμε καταλάβει ή μάλλον δεν θέλουμε να δεχτούμε ότι έχουμε φτιάξει όχι μια κοινωνία πολιτισμένη, αλλά μια ουτοπική! Με... "θέλω" που άλλοι μας δημιούργησαν, με ψεύτικες αξιοπρέπειες και το χειρότερο με ψεύτικες αλήθειες!
Σας ρωτώ λοιπόν για ποιο πολιτισμό μιλάμε; Για πια αλήθεια; Ναι...εσάς ρωτώ τους υποκριτές που παλεύετε και μαλώνετε για τα ιδεώδη, για τα πιστεύω σας! Γι αυτά που πολύ απλά υποκρίνεστε ότι είστε Πολιτισμένοι!
Όταν αντικρίζεις αυτή την εικόνα, τι έχεις να πεις ; Κοίταξέ την καλά! Ξέρω σου δημιουργεί...Θλίψη! Μα αναρωτιέμαι θλίψη για την ψυχούλα αυτού του παιδιού; ή για τον υποκριτικό μας Πολιτισμό;
Πρώτη εγώ θλίβομαι για τον εαυτό μου, που είμαι τόσο αδύναμη μπροστά σε αυτό το παιδί! Που για να μπορώ να ονειρεύομαι, να βάζω στόχους ¨ουτοπικούς¨ για να μπορέσω κι εγώ να λέγομαι... ¨Πολιτισμένη¨ αφήνω ακόμη να υπάρχουν τέτοιες εικόνες!
Α! ναι, να μην ξεχάσω...φυσικά , εμείς κάνουμε βραδιές και διοργανώνουμε διάφορα events πάντα...¨Πολιτισμένα¨ για να βοηθήσουμε αυτά τα παιδιά! Επειδή.... λυπόμαστε τη ζωή που ζούνε. ή μήπως θα πρέπει να λυπόμαστε γι αυτό που οι ίδιοι δημιουργήσαμε;
Αν λοιπόν όλο αυτό εσείς το λέτε Πολιτισμό; Εγώ το λέω σαρκοφαγία στο βωμό του... " Πολιτισμένου μας κόσμου".
Ευαγγελία Ανδρέου.
No comments:
Post a Comment