Το Τσίρκο

ΤΙΤΛΟΣ: " Το Τσίρκο" Ο φόβος λούζει πάλι τα μαλλιά μου σε καταρράκτες άνω ποταμών. Στους βράχους λιάζω με πόθο τα όνειρά μου και στις οπλές τυχόν περαστικών. Η πόλη διψασμένη ειρωνεία που ψάχνει δρόμους διαφυγής. Στα σταυροδρόμια συναντιέται η φλυαρία Είναι μέρος της υποδοχής Στο πάρκο στήθηκε καινούργιο τσίρκο που κάνει τους ανθρώπους να γλεντούν. Κι ανάμεσά τους ψάχνω μα δε βρίσκω τον γελωτοποιό που ξεγελούν Απόψε θα γίνει η νύχτα τον θαυμάτων. Στην πλάτη θα κρύψω φεγγάρι κουρδιστό, φώς θα απλωθεί στην πλευρά των αγαλμάτων σα δίχτυ από στόματα φτιαγμένα στο βυθό Δάκρυ, μέλι, χώμα, αίμα και χειμώνα. Έφτιαξα χρυσάφι από πηλό. Τέσσερεις οι πρόκες, έξω από τον στρατώνα, όπλισαν το χέρι στον αυτομολισμό. Έγινα αγκάθι και είσαι ανεμώνα, σε έναν κόσμο περισυλλογής. Άπλωσα τις ρίζες μου, μέσα στον αιώνα, δακτυλοδεικτούμενες μέλισσες θαρρείς. Ήπια από το νέκταρ και είσαι θυμωμένη. Νομοθέτης έγινες της υπεκφυγής. Στόχος η γοργόνα που είναι ξαπλωμένη και ρωτάει συνέχεια, "άν ζεί ο ζηλευτής". Είσαι αμαρτία και είμαι αρματολός μάτια έχω μέχρι να σε δω. Μέσα στα φορτία ο χρόνος φορτισμένος, στέλνεται από (απ’ τους) τους άπιστους
να βρούμε το θεό. Ντάσιος Αλέξης