Linkshttps://www.facebook.com/groups/1230973066922364/

Thursday, March 31, 2016

Η Μοναξιά του Πολιτισμού



Ο Πολιτισμός μας οδηγεί στη μοναξιά ή τα μοναχικά όντα βρίσκουν παρηγοριά στον Πολιτισμό;
Ο Πολιτισμός σαν έννοια είναι πολύ ευρύτερος , αυτό αν μύτη άλλο σημαίνει ότι μέσα σε αυτόν μπορείς να βρεις  κάθε λογής ψυχές, άλλοτε 'ψαγμένες' κι άλλοτε εγωιστικές μα κυρίως μοναχικές. Αν και έχουμε συνηθίσει να ακούμε ότι ο Πολιτισμός είναι για όλους κι όμως αναλογιστήκατε ή καλύτερα παρατηρήσατε ποτέ,  σε ποια φάση της ζωής μας καταφεύγουμε στον Πολιτισμό; Ή καλύτερα καταφεύγουμε σε κάτι που μας κάνει να νιώθουμε κάτι πέραν της οντότητά μας; Γιατί για μένα αυτό είναι Πολιτισμός. Ναι καλά το σκεφτήκατε τις περισσότερες φορές είναι όταν νιώθουν αδύναμοι-ευάλωτοι-μόνοι, βλέπετε είναι η πιο αναίμακτη και σε βάθος σωτηρία μας. Αλήθεια παρατηρήσατε ποτέ την ατμόσφαιρα που επικρατεί όταν επισκέπτεσθε ένα μουσείο ή έκθεση; Μοναχικά εκθέματα που τα παρατηρούν μοναχικές προσωπικότητες αφήνοντας όλο αυτό να εκφραστεί μέσα από τη σιωπή. Μα κι αν πάμε ακόμη πιο πίσω κατά τη διάρκεια δηλαδή της δημιουργίας ενός έργου τέχνης θα δούμε που ο εκάστοτε καλλιτέχνης αναζητά την απόλυτη μοναξιά του για να εκφραστεί. Τώρα βέβαια εάν προσπαθήσουμε να το αναλύσουμε περισσότερο  σίγουρα θα καταλήξουμε στη δύναμη του Πολιτισμού μέσα από την εκάστοτε μοναξιά του που δεν είναι άλλη από την μοναδικότητά του.
Γιατί αγαπητοί μου φίλοι μπορεί καθείς από εμάς να έρχεται και να φεύγει μόνος μα ίσως και γι αυτό να είμαστε μοναδικοί έτσι πως θα μπορούσε και το αποκλειστικό δημιούργημα του ανθρώπου (ο Πολιτισμός), να μην είναι ένας και μοναδικός όσο κι αν μας αντιπροσωπεύει ή όχι, όσο κι αν μας αγγίζει ή όχι, σίγουρα αξίζει τον απόλυτο σεβασμό μας ή καλύτερα τον απόλυτο αυτοσεβασμό μας.
Όλα αυτά όμως θα μπορούσαμε να τα χαρακτηρίσουμε ως γενικές έννοιες του όρου 'Μοναξιά του Πολιτισμού'  γιατί υπάρχει και η πιο εξιδεικευμένη και λυπηρή έννοια του, που δεν είναι άλλη από ότι πλέον στέκεται εκεί μόνος και έρημος πάνω σε γερά μεν θεμέλια γι αυτό και αντέχει στο πέρασμα των αιώνων, μα πόσοι τον ένιωσαν πραγματικά και τον ακολούθησαν πιστά δίχως αντάλλαγμα; Ξεπερνώντας κάθε γενετήσιο εγώ τους; Ένα μόνο είναι σίγουρο, αυτός ο μοναχικός και αγέρωχος καβαλάρης (ο Πολιτισμός) θα περιμένει πάντα να αφυπνιστεί μόνο αυτός που θα καταφέρει να αφουγκραστεί την κραυγή της σιωπής του, συνεπώς την κατάκτηση της ανθρώπινης ολοκλήρωσής του.

ο τίτλος είναι από στίχο ποίηματος  του ποιητή Αλέξη Ντάσιου.


Ευαγγελία Ανδρέου.

No comments:

Post a Comment