Ήρωας...μα ποιος ήρωας;

                      Γιατί έχουμε πάντοτε μια ακαταμάχητη ανάγκη να ψάχνουμε για ήρωες κι αν δεν βρίσκουμε να τους δημιουργούμε;

Ποια ανάγκη είναι αυτή που μας οδηγεί στο ψέμα ;

Είναι τυχαίο άραγε που σε κάθε παραμύθι, σε κάθε πλασματική ιστορία υπάρχει πάντα ένας ήρωας; Ίσως γιατί πρέπει να καταλήξουμε στη γνωστή φράση… και ζήσαμε εμείς καλά κι αυτοί καλύτερα! Ή πιο συγκεκριμένα και η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία.

                     Από μικροί μας μεγαλώνουν με παραμύθια γεμάτα ήρωες και τώρα που μεγαλώσαμε μας μιλάνε για ήρωες γεμάτοι ‘παραμύθια’.

 Συνεπώς ακόμη και τα παραμύθια μας έχουν κάτι το μίζερο όπως η ίδια μας η ζωή, γι αυτό και φυσικά αναζητούμε τον ήρωα μας γιατί είναι η τελευταία μας ελπίδα να νιώσουμε ότι με κάποιο τρόπο αισιοδοξούμε, τελειώνοντας τα βάσανά μας.

                   Ω! πόσο υποκριτής και ψεύτης μπορεί να γίνει κανείς απέναντι στον εαυτό του επειδή μόνο και μόνο δεν άντεξε ποτέ την αλήθεια! Την αλήθεια που δεν γνώρισε ποτέ, γι αυτό και δυστυχώς δεν ανακάλυψε  πόσο τελικά λυτρωτική είναι.

                  Ήρωας είναι αυτός που στέκεται πάντα πλάι σου, λυπάται και χαίρεται μαζί σου! Που προσπαθεί καθημερινά και αβασάνιστα να χαμογελά και να κάνει όνειρα που να μπορεί να τα πραγματοποιεί, που σου απλώνει το χέρι χωρίς αντάλλαγμα. Ήρωας είναι Αυτός! Εσύ! Εγώ! Ναι εγώ, ήρωας της ζωής μου μπορεί να είμαι μόνον εγώ, από τη στιγμή που αναζητώ την Ιθάκη μου. Ήρωας είναι ο καθένας μας που έρχεται να ζήσει το θαύμα της ζωής από κοντά με ότι θετικό ή αρνητικό του κρύβει και το πάει μέχρι τέλους! Ήρωας είναι αυτός που δακρύζει, που απελπίζεται, που πονά, που χαίρεται, που ονειρεύεται και στο τέλος αντικρίζει κατάματα τον εαυτό του λυτρωμένος πλέον από κάθε κακία και μιζέρια.

                 Εάν επιτέλους μπορέσουμε να αντιληφθούμε ότι οι κοινωνία μας δεν έχει ανάγκη από ήρωες, αλλά από αληθινούς ανθρώπους τότε σίγουρα θα μπορέσουμε να κάνουμε πολύ περισσότερα και το κυριότερο, όταν πλέον πάψουμε να αναζητούμε από κοινούς ανθρώπους (όπως είναι ο καθένας μας) να μας εμπνεύσει και να στηρίξουμε την δική μας πολύτιμη ζωή στα χέρια και στην αναγνωρισιμότητα  κάποιου άλλου,  τότε σίγουρα θα μπορέσουμε να εμπνευστούμε από τη ζωή, τη φύση και τότε και μόνον τότε θα βρούμε την λύτρωση μας. Τότε και μόνο τότε θα μπορούμε να αποκαλούμε τον καθένα από εμάς με τον τίτλο, Ήρωας! Αφού θα έχει κερδίσει το πολυτιμότερο μετάλλιο, που δεν είναι άλλο από την ίδια την ζωή!  

                                                                                             Ευαγγελία Ανδρέου.