Linkshttps://www.facebook.com/groups/1230973066922364/

Wednesday, March 21, 2018

Βασίλισσα και Υποτακτικός

                 


                  Σήμερα γιορτάζουμε την Παγκόσμια ημέρα Ποίησης, γι αυτο κι  εμείς δεν θα μπορούσαμε να μην τιμήμουσε αυτή την μέρα και δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος νομίζω απο ένα ποίημα.
Ευχαριστούμε θερμά τον ποιητή Αλέξη Ντάσιο, που μας εμπιστεύτηκε ένα απόσπασμα από το ερωτικό ποίημα, Βασίλισσα και Υποτακτικός.




ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΚΑΙ ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΟΣ


...κι αν χαθείς κάποια μέρα,
η γνώση του φιλιού σου στα χείλη,
θα ορίσει την αρμονία που μου έμαθες
κι αν χαθείς κάποια μέρα,
η γεύση...στο χώμα που πάτησες,
θα τονίσει το βιός μου που έπλαθες
κι αν χαθείς κάποια μέρα,
η αγκαλιά  μου θα γίνει λιμός
και η πείνα θα σβέσει το χνάρι,
η ορφάνια θα πλήξει το φως
κι ο σπορέας θα βλέπει σκοτάδι,
κι αν χαθείς κάποια μέρα,
στο κεντρί σου θα ψάξω
το ελιξίριο που θα φτιάξει τον κόσμο από την αρχή
αν χαθείς κάποια μέρα,
με ζέση στο γιόμα,
θα τρέξω την γη και μανία
αν χαθείς κάποια μέρα,
εκεί, στο βουνό που θα κλαίω, στην άκρια,
κομποσκοίνι που θα φτιάχνω τα δάκρυα,
και στην έσχατη ευχή ' κουπί θα δράξω,
στη θάλασσα κύμα ορμέμφυτο,
ώσπου απέναντι...γιαλό...για να σε βρω
κι αν χαθείς κάποια μέρα,
τον εργάτη θα ρωτήσω στο λιμάνι,(που πάντα ξέρει)
“την βασίλισσα είδες πουθενά...”
κι αν χαθείς κάποια μέρα
από τους νεκρούς θα ζητήσω στην Δωδώνη...
...να ψάξουν στον άθικτο και τον χαμένο κόσμο
και αν ελπίδα στέκει μόνη,
στον αιθέρα των Δελφών θα αξιωθώ χρησμό
κι αν χαθείς κάποια μέρα,
μη πιστέψεις ότι σε ψάχνω από έξη,
μήτε από αδυναμία
της ψυχής είναι η παράλλαξη
ώ και μέγα τιμωρία.
Όμως, εάν φανείς κάποια μέρα
την καρδιά μου θα πλέξω κυψέλη,
με τα χέρια...μονάχος, μπορώ ΄σε μια μέρα θα βγάλω και μέλι!
Αν φανείς κάποια μέρα
λιγοστοί, ίσως στέκουν στρατιώτες,
που για μάχη να έχουν διάθεση,
και στον νου σου η στιγμιαία μετάφραση
να θυμίζει πικρές αυταπάτες
μα αν φανείς κάποια μέρα,
οι φωνές θα πληθύνουν, ευθύς,
θα τραντάξουν...”επ΄ ώμου”...το μέλλον,
σε μια έξαρση διαφυγής
και εάν φανείς κάποια μέρα
την πόρτα θα βρεις ανοιχτή
το τραπέζι θα είναι στρωμένο,
το  κρεβάτι μας σεμνή προβολή,
κι αν φανείς κάποια μέρα
-πεπεισμένη μπορεί να μην είσαι-
άσε, πρώτος να απλώσω φιλί
διχασμένη ας είναι (η) τριβή
αν φανείς κάποια μέρα,
λογίσου μου την θέση,
στα μάτια σου (υ)ποτακτικός,
μα την αλήθεια τολμάω με θέλξη
(όσο) κι αν ο τόνος μου μοιάζει πνιγμός,
μα αν φανείς κάποια μέρα
να μας δώσεις πολύ σημασία,
στις χαρές μας κερδίζαμε χρόνο,
στα λάθη ουσία,
μα κι αν φανείς κάποια μέρα,
Βασίλισσα, μη ντραπείς,
αγωνία και πόνο και ινάτι,
να τα αφήσεις
στην γωνία στον δρόμο στον φράχτη
να ξανά... ψάξεις
που κυλά η αγάπη
στη χλόη το δάσος στη γλάστρα στην αλέα στον κήπο...
στον πρώτο της άνοιξης το πάθος
στης καρδιάς μας τον λυρικό τον ήχο
στου μυαλού μας τον Λιβυκό τον μύθο,
στο χνούδι που γεννά το άνθος
στην ειρωνεία που εξηγεί-ηλεκτρικά-το λάθος
κι αν φανείς κάποια μέρα χωρίς αφορμή
από ανάγκη ΄ σε πείσμα με σθένος ΄και στο αγκάθι υπάρχει τροφή
(κι αν εκείνα μπορούν
τότε όλα αυτά σε αφορούν).
                                                                                              Αλέξης Ντάσιος.

No comments:

Post a Comment