"Σερενάδα" Ποιητική Συλλογή : "η γη της ευαγγελίας"

ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ: " η γή της ευαγγελίας"

ΤΙΤΛΟΣ:" Σερενάδα "

Τη μορφή της άγγιξα σήμερα ,πρώτη φορά.
Με τρόπο που ο άνθρωπος είχε λησμονήσει.
Η φυσική της ένταση , ανταποκρίθηκε στο πρωτοφανές κάλεσμα.
Ξεσήκωσε τη δίψα μου απο το χέρι
και όρμησε με βιάς στη ροή που ενσαρκώνει τα ήθη.
Δαιδαλώδης της φύσης μου οι σκοτεινές στοές.
Αδημονούν τη ζέση που καταφθάνει.
Σε λίγο ενα δροσερό παραλήρημα αισιοδοξίας κατέπληξε το στείρο μου βιός.
Πλημμύρησα με φώς.
Κι ήπια νερό αλκοολούχο.
Το σώμα μου έγινε πιο κοσμικό.
Ήπιο θερμοκήπιο.
Εκεί, φύεται η φωνή ΄ κράχτης που προσελκύει τα σμήνη της γής
σε ήχο τρία τέταρτα,
" Σερενάδα στην ομίχλη, να μη με βλέπει, μα να το δείχνει.
Τι είμαι άλλωστε εδώ...ενας έφιππος του Εγώ,
ενα σέπαλο του άνθους,
μια αρωματική χορδή,
που οσφραίνονται, σε λα μινόρε του πάθους οι καημοί.
Στο στέρνο σου ζεί ενα δέντρο κτητικό
κι είμαι της καρδιάς σου μέτρο
που τα φύλλα του μετρώ.
Για κοιτάξτε σκεπτικό...
Ανυπέρβλητες συνθήκες της καρδιάς σου οι διαθήκες,
κάθε χτύπος και ρυθμός στην σελίδα αριθμός.
Δυο σαλιγκάρια είμαστε που μεθοκοπούνε,
οι δροσοσταλίδες φταίνε που μας ακουμπούνε.
Ανάσες πρωινές.
Αχνιστές γιορτές
κι άσμα του χειμώνα,
στα καφενεία οι θαμώνες που το τραγουδούν,
"Σερενάδα στην ομίχλη",
Έτσι ενώνονται οι αιώνες
του χειμώνα ανεμώνες.
Σερενάδα μου κι εγώ, ευεπειθώς σου τραγουδώ,
" Σερενάδα στην ομίχλη,
να με βλέπεις να μου το δείχνεις,
διακριτική στιγμή της αγάπης νοητή."


                                                                                          Αλέξης Ντάσιος.