Δεν λυπάμαι αυτούς που φεύγουν αλλά αυτούς που μένουν!

Δεν ξέρω τελικά ποιο ασύμμετρο φαινόμενο είναι χειρότερο...η Βλακεία ή η Υποκρισία;

Ξέρετε κάτι; Βαρέθηκα να λυπάμαι και να παραμένω απλός θεατής όλης αυτής της υποκρισίας. Ποιος είναι αυτός που πονά περισσότερο; Ποιος είναι αυτός που δεν θα ξεχάσει ποτέ; Κι εμείς τι κάνουμε περιμένουμε να έρθει και η δική μας ώρα που κάποιοι άλλοι θα λυπούνται για εμάς; Που θα γίνουμε πρωτοσέλιδα και μάλιστα χωρίς την άδειά μας; (γιατί πολύ απλά δεν θα ζώ) Που για άλλη μια φορά θα φωνάζουμε ενάντια στο... κράτος, ενώ εμείς πρώτοι  θα είμαστε αυτοί που θα τους προδώσουμε όλους αυτούς τους αδικοχαμένους συμπολίτες μας γιατί όταν θα έρθει η ώρα που θα χρειαστούμε κάτι θα σπεύσουμε να παρακαλέσουμε όλους αυτούς τις.... ΄ασύμμετρες απειλές΄ που τώρα καταργιόμαστε να μας κάνουν το...ρουσφετάκι μας; Και θα προτιμούσα η αλληλεγγύη ξέρετε να μην είναι τελευταία της...ελπίδας , θα προτιμούσα την αλληλεγγύη να την χρησιμοποιούμε πριν απο κάθε κακό, αλλά βλέπετε ο άνθρωπος έτσι εκπαιδεύτηκε, να λυπάται!   

Γιατί μόνο έτσι ίσως νομίζει ότι θα κερδίσει μία θέση στον παράδεισο και ο καλός Θεούλης θα προτιμήσει εμένα, λες και όσοι χάθηκαν δεν ήταν άνθρωποι με ευαισθησίες, αυτούς γιατί δεν τους βοήθησε κανείς; Ούτε καν ο ίδιος ο Θεός; ας μην υποκρινόμαστε λοιπόν άλλοι εκούσια κι άλλοι ακούσια. Αυτοί είμαστε και δεν θα μπορέσουμε ποτέ να απαγκιστρωθούμε απο όλη αυτή την...αηδία που μας περιβάλλει. Ναι ξέρω πολύ θα σπεύσετε να θεωρήσετε ότι δείχνω ασέβεια στα θύματα. Όχι αντιθέτως επειδή ακριβώς σέβομαι όλους αυτούς τους αδικοχαμένους συμπολίτες μας και κυρίως τον πόνο των δικών τους ανθρώπων κι επείδη κι εγώ θύμα είμαι την κοινωνίας που υπάρχω αφού δέχομαι όλα αυτά, επιλέγω να σιωπήσω.

Είναι ασέβεια σε κάθε καταστροφή να φωνάζω πάντα ότι φταίνε όλοι οι άλλοι και κυρίως αυτοί που αύριο θα πάω και θα σκύψω το κεφάλι παρακαλώντας τους να με βοηθήσουν σε κάτι, πόσο μάλλον δε όταν θα τρέξω να σπεύσω να τους χειροκροτήσω ή να τους ψηφίσω για κάθε αηδία που εκπροσωπούν. Εκεί ξέρω τότε είναι που αλλάζουμε την καραμέλα και χρησιμοποιούμε την γνωστή βλακεία που ποτέ δεν κατάλαβα τι εννοούν όλοι αυτοί οι.... επαναστάτες μας! Πρέπει λέει να σηκωθώ απο τον...καναπέ για να αντιδράσω! Ενάντια σε τί; Στη βλακεία; Μπά! Είναι αήτητη!

 Γι αυτό και όλοι εσείς που σπέυδετε να δείξετε την αλληλεγγύη σας, να το κάνετε πρίν! Κι όχι μόνο όταν θα βλέπετε πόνο.

Ο Όμηρος είχε πεί ότι : «Δεν υπάρχει κανένα ζωντανό πλάσμα που αναπνέει ή έρπει στη γη, που να είναι πιο άθλιο από τον άνθρωπο». Η μεγαλύτερη αλήθεια.

Στο τόπο μου λένε μία έκφραση που είναι μια ακόμη αλήθεια που αποδεικνύει περίτρανα για το τι είναι ο άνθρωπος : Πέθανε να σ αγαπώ! Αυτό είμαστε!

-Δεν μας αρέσει η άποψη του άλλου, τον καταργιόμαστε..

- Πεθαίνει κάποιος, κρίμα λυπάται!...

 -Θέλουμε να κερδίσουμε κάτι, θα πατήσω επι πτωμάτων!...

 -Κερδίζει κάποιος άλλος εκτός απο τον εαυτούλη μας; Τον άτιμο! Θα του βγάλω το μάτι...Αλλά κάπου εκεί ενδιάμεσα, θα αναρτήσω και κάτι για να αποποιηθώ των ευθυνών μου.

Έλεος!

Έλεος!

Έλεος!

Λυπάμαι για τους πλημμυροπαθείς

Λυπάμαι για τους σεισμοπαθείς

Λυπάμαι για τους πυροπαθείς

Λυπάμαι για τους πρόσφυγες

Λυπάμαι, λυπάμαι, λυπάμαι!

Αυτό είμαστε;  Α! Ναι και φυσικά αλληλεγγύη! Μόνο που όλοι εσείς που θα ξεσηκωθείτε για άλλη μια φορά να πάτε να...τους στηρίξετε με κάθε τρόπο,και που κάθε φορά τους ακολουθείτε με ευλάβεια,  φροντίστε να κάνετε μια επανάληψη.

Γι αυτό και δεν λυπάμαι τελικά αυτούς που φεύγουν, αλλά αυτούς που μένουν!

                                                                                                    Ευαγγελία Ανδρέου.